ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ – Μεγάλες ευθύνες αναλαμβάνει η ελληνική κυβέρνηση

ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ

Μεγάλες ευθύνες αναλαμβάνει η ελληνική κυβέρνηση

• Καλλιεργεί εφησυχασμό απέναντι στην κλιμακούμενη προβολή πάγιων επιδιώξεων της τουρκικής αστικής τάξης
• Παραπέμπει για «προστασία» των κυριαρχικών δικαιωμάτων σε ΝΑΤΟ και ΕΕ…

Μεγάλες ευθύνες αναλαμβάνει η ελληνική κυβέρνηση για το γεγονός ότι καλλιεργεί εφησυχασμό απέναντι στην κλιμακούμενη προβολή πάγιων επιδιώξεων της τουρκικής αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή, και – μέσα σε αυτό το πλαίσιο – απέναντι στη συστηματική αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Ευθύνες που διογκώνονται και παραπέρα από το γεγονός ότι προς «προστασία» των ελληνικών δικαίων παραπέμπει σε ΝΑΤΟ και ΕΕ!

Εκεί, δηλαδή, όπου εκτρέφεται η τουρκική προκλητικότητα, και όπου εντείνονται οι σχεδιασμοί για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ανοίγοντας, αντικειμενικά, ζητήματα αλλαγής συνόρων και αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, στην ευρύτερη ζώνη οξυνόμενων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε Βαλκάνια, Μαύρη Θάλασσα, Αν. Μεσόγειο και Μέση Ανατολή, προς έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων.

Φλογώδεις ανταγωνισμοί όπου βάζει και η ίδια η ελληνική αστική τάξη – διά των κυβερνήσεών της – το χέρι της, διεκδικώντας ενεργότερο ρόλο στην υλοποίησή τους, ψάχνοντας γεωστρατηγική αναβάθμιση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, ώστε να κατοχυρώσουν μεγαλύτερο μερίδιο από τη λεία, βυθίζοντας βαθύτερα το λαό σε μια δίνη που αναδίνει μπαρουτίλα.

Γιατί, όπως έχει ανοίξει συνολικότερα θέμα συνόρων – αποδεικνύεται άλλωστε από την ίδια την πραγματικότητα, με όσα συνέβησαν ήδη σε Γεωργία, Ουκρανία, Κριμαία, Υπερδνειστερία, Μολδαβία, και όσα μεθοδεύονται σε Ιράκ και Συρία – όπως, ακόμα, η Τουρκία ανοίγει όλη τη βεντάλια διεκδικήσεών της από Κριμαία έως Μαρόκο, ακόμα και οι επιχειρούμενοι ενδοαστικοί συμβιβασμοί προϋποθέτουν «ανταλλάγματα», με ό,τι αυτό συνεπάγεται, όταν είναι ανοιχτά στο τραπέζι ζητήματα όπως Αιγαίο και ΑΟΖ ή το Κυπριακό…

Ανοιξε τη βεντάλια

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, τέλη της προηγούμενης βδομάδας ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρ. Τ. Ερντογάν, στο όνομα «ιστορικών και πολιτισμικών δεσμών», παρουσίαζε ένα τεράστιο τόξο, από Ανατολική Ευρώπη έως Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, στο οποίο ισχυρίστηκε ότι η Τουρκία έχει …ευθύνη και δικαίωμα αυτοδίκαιης παρέμβασης.

«Η Τουρκία, εκτός από τα 79 εκατομμύρια των πολιτών της, φέρει ευθύνη και απέναντι στα εκατοντάδες εκατομμύρια αδέλφια μας στη γεωγραφική περιοχή με την οποία μας συνδέουν ιστορικοί και πολιτισμικοί δεσμοί», ανέφερε. Στην περιοχή ευθύνης της Αγκυρας ενέταξε, μάλιστα, και τη Θεσσαλονίκη, αναφέροντας ότι – με βάση το παραπάνω σκεπτικό – δεν μπορεί να διαχωριστεί από την Αδριανούπολη!

Στην ίδια βάση, πρόσθεσε: «Η Τουρκία δεν μπορεί να αγνοήσει τους συγγενείς της στη Δυτική Θράκη, στην Κύπρο, στην Κριμαία και οπουδήποτε αλλού (…) Πάντα έλεγα ότι θεωρούμε δική μας τόσο την ευτυχία όσο και τη δυστυχία των αδελφών μας που ζουν εντός των ορίων της καρδιάς μας»…

Παράλληλα, μετά τις πρόσφατες δηλώσεις με τις οποίες έθεσε θέμα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λοζάνης, ανέσυρε και το λεγόμενο «Εθνικό Συμβόλαιο», απόφαση της οθωμανικής Βουλής το 1920, λίγο πριν τη διάλυσή της, που προέβλεπε τη διαμόρφωση των συνόρων του τουρκικού εθνικού κράτους, που θα συγκροτούνταν, στα σύνορα που βρισκόταν η οθωμανική αυτοκρατορία μετά τη συνθηκολόγησή της στο τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου.

«Για το Εθνικό Συμβόλαιο δε διαβάζουμε στα βιβλία της Ιστορίας; Τι υπάρχει στο Εθνικό Συμβόλαιο; Δεν μπορούμε απλά να αναρωτιόμαστε μεταξύ μας, αλλά υπάρχουν ευθύνες που μας αναλογούν», είπε.

Παίρνοντας την τέτοια πάσα, η φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Σαμπάχ» …διευκρίνιζε ότι με βάση το «Εθνικό Συμβόλαιο» του 1920, το «νομικό καθεστώς» της Δυτικής Θράκης θα μπορούσε να οριστεί ως αποτέλεσμα δημοψηφίσματος στην περιοχή.

Η ίδια εφημερίδα πρόσθεσε ότι «ορισμένοι ιστορικοί θεωρούν πως τα σύνορα του Εθνικού Συμβολαίου περιλαμβάνουν επίσης Κύπρο, Χαλέπι, Μοσούλη, Αρμπίλ, Κιρκούκ, Μπατούμι, Θεσσαλονίκη, Κίρτζαλι, Βάρνα και τα νησιά του Αιγαίου»…

Εχει την αξία του το γεγονός ότι την Πέμπτη ο Ερντογάν επανήλθε, με νέες τέτοιες δηλώσεις:

«Φέραμε στην επικαιρότητα τη Λοζάνη και το Εθνικό Συμβόλαιο. Φαίνεται πως κάποιες αλήθειες μάς τις έμαθαν λάθος. Θέλω από τη νεολαία μας να εξετάσει τη Λοζάνη (…) Τα λάθη αυτά πρέπει να τα ξέρουμε», είπε χαρακτηριστικά και συνέχισε:

«Το 2016 δεν μπορούμε να κινούμαστε με τη λογική του 1923.Αυτό είναι άδικο δεν μπορούμε να το δεχθούμε.Οταν αλλάζουν τα πάντα στον κόσμο δεν μπορούμε να βρισκόμαστε στο σημείο που βρεθήκαμε τότε».

«Για να εξασφαλίσουμε το μέλλον μας πρέπει να είμαστε σήμερα εκεί που πρέπει. Και σήμερα (σ.σ: το σημείο αυτό) είναι η Μοσούλη», πρόσθεσε, παραπέμποντας στις τρέχουσες εξελίξεις σε Ιράκ και Συρία, με πιθανή επαναχάραξη συνόρων, που διόλου δεν αποκλείεται να έχουν συνέχεια και αλλού.

Και ακόμα: «Από το 1914 που φτάσαμε από τα 2 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, μέσα σε 9 χρόνια στη Λοζάνη μαζί και με το Χατάι (σ.σ: επαρχία της Τουρκίας, που προσαρτήθηκε στην Τουρκία, αφού αποσπάστηκε από τη Συρία το 1939) πέσαμε στα 780.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Σε μικρό χρονικό διάστημα. Στόχος μας στον απελευθερωτικό αγώνα ήταν το Εθνικό Συμβόλαιο. Δυστυχώς και στα δυτικά και στα ανατολικά σύνορά μας δεν προστατεύσαμε τα εδάφη μας».

«Μια κατάσταση που προέκυψε από ανάγκη την αποδεχτήκαμε και εγκλωβιστήκαμε. Αυτό εμείς το αρνούμαστε»!

Σημειωτέον, οι τέτοιες δηλώσεις σε πολιτικό επίπεδο, συνοδεύτηκαν και από κινήσεις σε επιχειρησιακό. Μετά από αρκετό διάστημα που οι προκλήσεις των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων είχαν περιοριστεί, επανήλθαν με παραβάσεις και παραβιάσεις στον εναέριο χώρο του Αιγαίου, αλλά και υπερπτήσεις πάνω από νησιά την ελληνική κυριαρχία των οποίων αμφισβητεί η Αγκυρα.

Σε κάθε περίπτωση, πέρα από τα Ελληνοτουρκικά, είναι σαφές ότι οι δηλώσεις Ερντογάν ανοίγουν όλη την ατζέντα της διεκδίκησης ρόλου σε μια ευρύτερη περιοχή, υποδηλώνοντας την απόφαση της τουρκικής αστικής τάξης να παλέψει για την κατοχύρωση θέσεών της σε συνθήκες που αντικειμενικά ανοίγει ζήτημα συνολικά επαναχάραξης συνόρων στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής και Ανατολικής Μεσογείου. Το «νεοοθωμανικό δόγμα» Νταβούτογλου παίρνει πια χαρακτήρα διεκδικήσεων με την στρατιωτική και πολιτική δύναμη. Σε ενδοαστικούς ανταγωνισμούς, δηλαδή, όπου εμπλέκει βαθύτερα τον ελληνικό λαό η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με άξονα τις αντίστοιχες επιδιώξεις αναβάθμισης της ελληνικής αστικής τάξης.

Οι ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης

Η οποία κυβέρνηση πατώντας πάνω σε υπαρκτή βάση – ότι αντικειμενικά στο επίκεντρο της προσοχής της Αγκυρας είναι στην παρούσα φάση η Μέση Ανατολή – επιδίδεται σε προσπάθειες εφησυχασμού του λαού.

Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι ότι οι εντεινόμενοι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και σχεδιασμοί, οι κλιμακούμενες επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Ανατολικής Ευρώπης, ανοίγουν αντικειμενικά ζητήματα αλλαγής συνόρων και αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων σε μια ευρύτερη περιοχή, ματώνοντας τους λαούς.

Αλλωστε, οι εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά συνδέονται άμεσα με την ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ενώ η εμπλοκή του λαού σε αυτούς βαθαίνει από την πρεμούρα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να διεκδικήσει ενεργότερο ρόλο στους επικίνδυνους σχεδιασμούς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Παρακάμπτοντας τούτες τις αλήθειες, ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, έλεγε την Τετάρτη στο ραδιοσταθμό του ΣΥΡΙΖΑ «Στο Κόκκινο» για την Τουρκία: «Εχει πάρα πολλές αντιθέσεις και αντιφάσεις. Εχει θρησκευτικές, έχει οικονομικές, έχει κοινωνικές, έχει εθνοτικές, έχει ένα περιβάλλον γύρω της όπου υπάρχει πολλή αναταραχή και πόλεμος. Ιδιαίτερα αναφέρομαι στη Συρία και στο Ιράκ. Και όλα αυτά τα προβλήματα κάνουν την κυβέρνηση της Τουρκίας νευρική».

Παραδέχτηκε, ωστόσο, ότι «στην Τουρκία υπάρχουν αναθεωρητικές δυνάμεις», πρόσθεσε, «που επιθυμούν να αλλάξουν το status quo και μάλιστα, να αλλάξουν διεθνείς συμφωνίες. Σε ένα βαθμό υπάρχουν δυνάμεις στην Τουρκία και εκφράστηκαν από μια σειρά δηλώσεων του ίδιου του Προέδρου της Τουρκίας, οι οποίες ονειρεύονται τον αναθεωρητισμό των συμφωνιών του 20ού αιώνα που προσδιόρισαν και όρισαν τα ίδια τα σύνορα της μεταοθωμανικής Τουρκίας».

Βέβαια, η κλιμάκωση των τοποθετήσεων από την τουρκική πλευρά, δεν υποδηλώνει ότι όλα αυτά προωθούνται απλά από «κάποιες δυνάμεις», αλλά επιβεβαιώνει ότι αποτελούν πάγιες επιδιώξεις της τουρκικής αστικής τάξης.

Μια μέρα αργότερα, Πέμπτη, ο αν. υπουργός Αμυνας και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Βίτσας, μιλώντας στον ραδιοφωνικό «ΣΚΑΪ», έλεγε: «Το ζήτημα των παραβιάσεων εμείς το αντιμετωπίζουμε με ψυχραιμία αλλά και αποφασιστικότητα και το μεταφέρουμε στους διεθνείς οργανισμούς και τις συμμαχίες που συμμετέχουμε. Θα καλούσα τη σύμμαχο χώρα να αντιληφθεί ότι κατανοούμε πως βρίσκεται σε μια σχετικά δύσκολη θέση, αλλά δεν πρόκειται να λυθούν τα προβλήματα της βγάζοντάς τα έξω και ειδικά προς την περιοχή του Αιγαίου. Καλούμε και τους Ευρωπαίους συμμάχους και συνεταίρους μας, να αντιληφθούν ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι και τα σύνορα της Ευρώπης. Με αυτή την έννοια να στέρξουν στην προσπάθειά μας να διαμορφωθεί μια σταθερότητα στην περιοχή».

Αλλη μια «αποχρωματισμένη» ανάλυση από μέρους των κυβερνώντων, που αποσιωπούν το βρωμερό ρόλο των «συμμάχων» τους, σε δύο επίπεδα.

— Πρώτον: Η επιχειρηματολογία των Ελλήνων αστών πως ΝΑΤΟ και ΕΕ εγγυώνται την ασφάλεια και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας ανατρέπεται στην πράξη, καθώς η πείρα δείχνει πως ΝΑΤΟ, ΕΕ και ισχυρά καπιταλιστικά κράτη μετρούν κάθε φορά πώς και από ποιον εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντά τους. Με βάση αυτά τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους επιλέγουν την τακτική των «ίσων αποστάσεων», που ενθαρρύνει στην πράξη τις τουρκικές αμφισβητήσεις. Προσπερνούν την τουρκική προκλητικότητα, μιλώντας για «διμερείς διαφορές» που τα δύο μέρη μπορούν με «διάλογο» και «καλή τη πίστει» να ξεπεράσουν. Ετσι, ανοίγουν το ένα μετά το άλλο τα κεφάλαια στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις μεταξύ ΕΕ – Αγκυρας, στηρίζουν σχέδια τύπου «Ανάν» στο Κυπριακό, με αναφορές σε «συνιστώντα κράτη» και ισχυρές πιέσεις για αποδοχή από μέρους των Ελληνοκυπρίων και Ελλάδας μιας μόνιμης τουρκικής στρατιωτικής βάσης στο Νησί, νομιμοποιώντας ουσιαστικά τον «Αττίλα».

— Δεύτερον: Η αστική ανάλυση αποσιωπά τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα των «ειρηνευτικών», «αντι-τρομοκρατικών», ή όποιον άλλο φερετζέ φορέσουν, επεμβάσεων από ΕΕ και ΝΑΤΟ σε Αν. Μεσόγειο και Μέση Ανατολή. Οπως αποσιωπά και τις ευθύνες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που προσυπογράφει όλες τις σχετικές αποφάσεις του ευρωατλαντικού άξονα για επεμβάσεις στην περιοχή.

Κι όχι μόνον αυτό, αλλά οι κυβερνώντες διαλαλούν κιόλας τη σημασία των στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα (Σούδα, Κάρπαθος, Καστέλλι, Καλαμάτα) για τους επικίνδυνους σχεδιασμούς του, συμβάλλουν και στην παραγωγή «άλλοθι» για τις επεμβάσεις του, διεκδικώντας ενεργότερο ρόλο στην υλοποίησή της προς γεωστρατηγική αναβάθμιση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων. Οπως επίσης, τάζει στήριξη στους επικίνδυνους σχεδιασμούς του ευρωατλαντικού άξονα με συγκέντρωση, διαχείριση και διάχυση πληροφοριών στα αρμόδια επιτελεία, κρίσιμος τομέας στη διεξαγωγή πολεμικών επιχειρήσεων.

Παράμετροι όλοι που καμία «σταθερότητα» δεν φέρνουν για το λαό, ίσα – ίσα τον βυθίζουν βαθύτερα σε μια δίνη επικίνδυνων εξελίξεων.

Θ. Μπ.

αναδημοσιεύεται από εφημερίδα

23-10-2016

 

Επισκεφτείτε τη σελίδα της Ροδιακής επιτροπής Ειρήνης - rodepei.gr